Anentome (Clea) helena, zwany również krwawą heleną lub po prostu helenką, to gatunek ślimaka pożądany w akwarystyce ze względu na nietypową dietę. Jest to mały drapieżnik, który aktywnie poluje na inne ślimaki. Wykorzystuje się go więc do ekologicznej walki z plagami zatoczków czy świderków. Zwłaszcza w krewetkariach.
Pochodzenie
Helenki w naturze występują w południowo-wschodniej Azji (Tajlandia, Kambodża, Malezja, Indonezja). Można je spotkać w płytkich, czystych wodach o piaszczystym dnie.
Charakterystyka
Helenki dorastają do ok 2 cm. Ich stożkowe muszle zaopatrzone są w wieczko. Ozdobione są naprzemiennie żółtymi i brązowymi pasami. Zdarzają się też egzemplarze z jednokolorowymi muszlami. Noga helenek jest szara, jakby marmurkowa. Posiadają dwie trąbki: jedna służy do lokalizacji ofiar i łatwo ją zauważyć podczas wędrówki tego ślimaka po akwarium. Druga trąbka jest dłuższa, używana do wysysania ofiar z ich muszli.
Helenki są bardziej aktywne w nocy, ale głodne polują również w dzień. Przemieszczają się stosunkowo szybko. Gdy nie polują zakopują się w podłożu. Nie przepadają za wspinaniem się na rośliny, wędrują głównie po dnie i szybach akwarium.
Wymagania
Jak każdy ślimak, potrzebuje wody o odpowiedniej zawartości wapnia, czyli średnio twardej lub twardej, pH ok. 6,0 – 8,0. W miękkiej wodzie ich muszle będą się rozpuszczać, co będzie widoczne w postaci mało estetycznych dziur. Wolą podłoża piaszczyste lub z drobnego żwirku. Nadają się do niemal każdego akwarium powyżej 25 l. Optymalne zagęszczenie to 1 ślimak na 10 l. Preferują temperatury w zakresie 22-28 °C.
Odżywianie
Jak już wspomniałam, helenki są drapieżnym ewenementem wśród ślimaków. Wędrują po akwarium lub zagrzebane w podłożu czekają na ofiarę. Najchętniej żywią się zatoczkami, rozdętkami i świderkami. Jednak głodne potrafią upolować znacznie większe ślimaki, nawet ampularie. Teoretycznie bezpieczne są ślimaki 'Military Helmet’ i Neretina, ze względu na mocne wieczka.
Nie gardzą padliną, jednak zdrowych krewetek nie ruszają – są dla nich za szybkie. Niektórzy akwaryści upierają się jednak w przeciwnej opinii, jednak są to na prawdę sporadyczne sytuacje. Tak czy inaczej helenki są najskuteczniejszym sposobem tępienia plag innych ślimaków w krewetkariach. Nie możemy w nich stosować ślimakobójczych środków, gdyż oparte są one na związkach miedzi, która jest zabójcza również dla krewetek. Natomiast ryby ślimakożerne odpadają ze względu na małe objętości takich akwariów oraz fakt, że nie gardzą one również krewetkami.
Jeżeli nie mają na co polować, zjadają niemal każdy pokarm dla ryb czy krewetek. Warto dbać o to, by był wysokobiałkowy.
Rozmnażanie
Nie znalazłam wiarygodnych informacji na temat płciowości helenek. Jedni twierdzą, że są rozdzielnopłciowe, jednak rozróżnienie płci jest niemożliwe. Drudzy optują za obojnactwem i zapłodnieniem krzyżowym. Osobiście skłaniam się ku tej drugiej opinii. Przekonuje mnie fakt, że w sytuacji gdy mamy tylko jednego ślimaka tego gatunku, po jakimś czasie możemy doczekać się młodych. Szanse na zakup „samiczki” bledną w zestawieniu z faktem, że obojnacze ślimaki mają zdolność przechowywania plemników pozyskanych od innych osobników w trakcie zapłodnienia krzyżowego.
Jaja helenek mają postać „kwadratowych jajek sadzonych”. Są one pojedynczo rozrzucane na niższych partiach roślin, na kamieniach czy drewnie. Rozwijają się ok 3-5 tygodni w temperaturze 25-26 °C, choć czas ten zależny jest od temperatury. Dopiero po jakimś czasie młode osobniki zaczynają nabierać kształtów i kolorów jak dorosłe.
